αισθητικός

-ή, -ό (Α αἰσθητικός, -ή, -όν)

1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στα αισθητήρια και στις αισθήσεις ή στην αντίληψη διά μέσου τών αισθήσεων

2. αυτός που μπορεί να αισθάνεται, ο δεκτικός σε ερεθίσματα τού έξω κόσμου ή τού ίδιου τού σώματός του

νεοελλ.

1. αυτός που αναφέρεται στην επιστήμη τής αισθητικής*

2. αυτός που ανταποκρίνεται στις αντιλήψεις περί αισθητικής, καλαίσθητος, ωραίος

3. (το αρσ. και το θηλ. ως ουσιαστικό) αυτός που ασχολείται με την επιστήμη τής αισθητικής

αυτός που ασχολείται με την περιποίηση τού προσώπου και τού σώματος

4. το θηλ. ως ουσ. η Αισθητική*

η επιστήμη που εξετάζει το καλό (το ωραίο) κυρίως στην τέχνη

η τέχνη που φροντίζει την ομορφιά τού προσώπου και τού σώματος βοηθώντας τη διατήρησή της

αρχ.

1. αυτός που έχει γρήγορη αντίληψη, νοήμων, οξύνους

2. δριμύς, δυνατός

3. (για πράγματα) αντιληπτός, φανερός, ευνόητος

4. φρ. «αἰσθητικὴ ἀναθυμίασις», (για τους Στωικούς) η ψυχή

επιρρ. «αἰσθητικῶς ἔχω», έχω γρήγορη, άμεση αντίληψη.

[ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. παράγεται κανονικά από το επίθ. αἰσθητός, χωρίς να αποκλείεται και η απευθείας παραγωγή τής λ. από το ουσ. αἴσθησις.

ΠΑΡ. νεοελλ. αισθητική, αισθητικότητα].